En toen was ze weg...

(p.s. dit bericht loopt goed af) Het was woensdag aan het einde van de ochtend en ik was met Cristien bezig met het overpakken van een paar verhuisdozen want Linda (die nu nog in Zweden woont maar volgende week terug gaat naar Nederland omdat ze geen werk heeft kunnen vinden) wilde haar eigen dozen terug hebben die ze aan Rob en Christien had uitgeleend voor hun "huiswisseling". We waren klaar en ik ging vast met een stapeltje dozen naar beneden om ze in de auto te leggen maar beneden bij de deur stonden er een heel rijtje honden klaar om mee naar buiten te geen. op zich geen probleem alleen Tindra (Christien haar elandhond) loopt wel eens weg. Ik roep naar Christien of ze Tindra boven wilde roepen zodat ik naar buiten kon gaan. Ik wachtte tot Tindra boven was en ging toen naar buiten, maar toe Tindra de deur hoorde keerde zo om en vloog langs me heen naar buiten met Chrissie (mamma van de puppies), Dakota en milly achter haar aan. Ze rende eerst over het land naar een boer die verderop met een trekker bezig was en stak daarna over het bos in met Dakota, Chrissie en Milly achter haar aan. Ik ben er meteen achter aan gelopen en ben blijven roepen maar er kwam niemand. Even later kwam Christien met de quad en ben ik bij haar achterop gesprongen. We heden een stuk van de trail waar ze altijd met de honden trainen en telkens maar roepen. na en tijdje kwamen Tindra, Dakota en Chrissie achter ons aan alleen was Milly daar niet bij... Ik zei tegen Christien dat we maar beter terug naar huis konden gaan want ik was er zeker van dat Milly daar al zou zijn omdat ze de rest niet bij had kunnen houden. Maar thuis aangekomen was daar geen Milly... We hebben even wat gedronken en daarna ben ik weer het bos in gegaan en heb milly geroepen maar ze kwam maar niet... Huilen de roepend zat ik op de quad maar nergens kwam er een wit wezentje uit de struiken. Toen ik weer thuis was heeft Christien een paar omwonende, de politie en de plaatselijke radio gebeld om naar haar uit te kijken en even later werd er gebeld door een man die een hondje had zien lopen langs de weg naar Junsele en dus ben ik in de auto gesprongen en heb de hele weg naar junsele af gezocht naar een hoopje wit maar er was niets... Vanuit Junsele ben ik terug gekeerd naar Åsele maar ook daar was ze niet. We zouden die avond met Gonny en Peter gaan eten in Junsele maar daar stond mijn hoofd niet naar. Het enige wat er door me heen ging was de angst en de bezorgdheid over mijn kleine meisje die ergens in dat grootte bos was. Rob en Christien zijn wel gaan eten en na het eten kwamen Gonny en Peter nog even mee naar het huis van Rob en Christien. Gonny (die erg geschrokken was van het nieuws) stelde voor om met z'n drieën het bis in de omgeving van het huis uit te kammen. En dus gingen we met z'n drieën het bos in roepend naar Milly maar weer niets. We hebben een heel groot gedeelte van het bost doorzocht maar we hebben niets levends of doods gevonden... Ik had de hoop al opgegeven om Milly ooit nog levend terug te vinden want dat kleine hulpeloze hondje kan zich toch niet redden in dat groote bos? We dronken nog wat bij Christien in de keuken. Gonny zou net naar huis gebracht worden (het was inmiddels al half elf) en ze gaf mij nog een dikke knuffel toen ze over mijn schauder naar buiten keek en riep: DAAR LOOPT ZE!!!!! Huilend rende ik naar buiten en ik schreeuwde: MILLY MILLY maar door mijn hysterisch overslaande stem schrok die arme meid zo dat ze in elkaar dook en toen Tindra weer naar buiten glipte en op haar af stoof zette ze het weer op een lopen. We zij haar wee na ge gaan op de quad en toen ik haar dacht te zien heb ik mijn toen veranderd en ben ik op mijn knieën op de weg gaan zitten. Ik heb heel zachtjes geroepen : milly nilly kom maar, en eindelijk kwam ze heel bang te voorschijn. Toen ze me herkende begon ze te kpispelen en kroop ze in mij armen. Ik kon mijn geluk niet op en huilend met har ik mijn armen ben ik terug naar huis gegaan. Daar hebben we haar even goed bekeken en op een rooie buik met wat schrammen na was ze helemaal in orde. Ze was alleen nog wel erg bang en heel erg moe en ze viel dus ook als een blok in slaap bij me op schoot. s'Avonds mog ze bij me op bed slapen en ze kroop helemaal tegen me aan maar dat vond ik voor deze keer niet erg, al scheet ze mijn hele bed vol, als ze er maar is Helemaal uitgeteld