SNEEUW!!!

15-12-2009
Vanmorgen toen ik wakker werd en het rolgordijn een stukje opzij haalde zag ik dat het weer sneeuwde. Hele kleine lieve glinsterende vlokjes die rustig naar beneden dwarrelde. Het zag er heel mooi uit en ik had meteen al zin om naar buiten te gaan. Maar eerst even Milly uitlaten in de tuin en daarna lekker douchen, mezelf weer verwennen met een kopje koffie en een ontbijtje. Ik heb binnen nog wat gerommeld en daarna heb ik de dikke kleren weer aangetrokken en Milly haar jas ook weer aan gedaan en tegen de middag zijn we naar buiten gegaan. Er lag al een lekker laagje sneeuw en we zijn eerst langs de weg naar de bushalte gelopen. Milly ging de hele tijd op de weg lopen want daar lag minder sneeuw. Ik was daar niet zo blij mee maar ik snap het wel want ik ga ook niet op mijn blote voeten buiten lopen in de sneeuw. Gelukkig zat ze vast en als er een (zeldzame) auto langs kwam trok ik ze effe de sneeuw in. In de bushalte heb ik ze in de rugzak gezet want achter de bushalte begint het bospad en daar is de sneeuw helemaal hoog. Bij hooge sneeuw en een moeilijk begaanbare ondergrond is ze haast niet vooruit te branden. Ze liet zich gewillig in de rugzak stoppen en zat lekker rond te kijken vanaf mijn rug. Het pad door het bos is nu weer heel er mooi met die besneeuwde bomen en we genoten dan ook enorm. Nadat we het weggentje waren over gestoken hoorde we een vogel weg vliegen maar ik heb hem helaas niet kunnen zien. Aan het geflapper van de vleugels te horen was het wel een behoorlijke grote. Milly had hem ook gehoord en ik voelde door haar spanning de hele rugzak schudden. Het ijspad door het elandenmoeras was ook erg mooi met al die sneeuw en de zandduin leek wel op een mini-skipiste. toen de weg weer wat breder begon te worden zag ik dat er vanuit een vrij begroeide weg een ander voetspoor kwam en ik was erg benieuwd waar dat vandaan kwam. Ik ben het dus gaan volgen en het eerste stuk ging over een soort karrenspoor dat behoorlijk begroeid was. Na een paar honderd meter ging het spoor het bos in over een heel donker paadje en ook dat ben ik in gegaan. Na een tijdje het spoor gevolgd te hebben kwam ik weer een rood kruis tegen dat het sneeuwscooterpad aan geeft. Op een gegeven moment kwam ik bij een riviertje dat grotendeels bevroren was maar doordat er lucht onder het ijs zat kon je er niet op staan. Ik had geen idee waar mijn spoor het riviertje was over gestoken want het was net te breed om te springen. In het midden was het ijs wel gebroken en ik ben iets hoger op gaan zoeken naar een goede plek om aan de overkant te komen. Aan de overkant liep het spoor gewoon weer verder en ik ben het dus ook weer verder gaan volgen. Ik had nog steeds geen idee waar het uit zou komen maar omdat het nog steeds het sneeuwscooterpad was had ik er wel vertrouwen in dat het niet al te lang zou duren voordat ik weer bij een weg ofzo zou komen. Ik liep en liep, maar iets van een weg was nog steeds niet te zien. Het was wel heel er mooi om te lopen want de paadjes waren smal en door de sneeuw is alles zo ontzettend mooi dat ik alleen maar heb lopen genieten. Het was al een beetje donker aan het worden en als ik niet snel een weg tegen zou komen dan moest ik omkeren en de zelfde weg terug nemen want in het donker moet je niet meer door het bos gaan struinen. In de verte zag ik de zoveelste open plek verschijnen en ik besloot daar te kijken of het een weg zou zijn en anders zou ik omkeren. Gelukkig was het een weg en na twee bochten zag ik de lantaarnpalen van de 90 in de verte al staan. Het was maar goed ook want het werd nu snel donker. De sporen gingen ook de 90 op en liepen via het weiland naar het grote gele huis hier schuin tegen over. Ik ben ook snel naar huis gelopen want ik had het warm en was moe van de speurtocht achter de voetsporen aan. Toen ik eenmaal thuis was en ik de kachels weer had opgestookt zag ik dat het al weer 3 uur was en ik ben dus een heel poosje buiten geweest. Ik heb mezelf lekker verwend met een hamburger en ben lekker gaan uitrusten van de trip. Al die tijd heeft Milly netjes vanuit de rugtas alles in de gaten gehouden en ze had niet eens zin om er uit te komen (luilak). Ze is meteen weer bij de kachel gaan liggen. Ik heb een beetje zitten computeren en tv kijken tot het etenstijd was en heb toe lekker macaroni gekookt. Natuurlijk weer veel te veel en de rest staat dus weer in de vriezer te wachten op de volgende keer. Nu zit ik lekker mijn blog te schrijven te tegelijkertijd te chatten. Zo Milly nog effe uitlaten en dan nog effe hart van nederland kijken naar het o zo prachtige winterweer in Nederland (hahahaha). Dan lekker slapen en morgen zien we wel weer verder. Hier nog wat foto's van de sneeuw:Milly, op zoek naar een plekje om de sneeuw te verpesten...

Het bospad achter de bushalte.

Dit arme boompje is pas 50 cm hoog.

Deze bomen vind ik heel mooi besneeuwd.

Van dichtbij zie je het beter.

De mini-skipiste.

Dit is de weg die naar de schietbaan toe gaat en ik vind het een leuke weg omdat al die kleine kerstboompjes aan de zijkanten staan.

Het donkere bospad waar het spoor heen ging.

Ik heb geprobeerd een foto te maken van milly in de rugzak maar dat lukte niet echt goed. Dit is in de schaduw van de lantaarnpaal.